ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ 11.08.1996 – ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΟΛΩΜΟΥ 14.08.1996
ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ

ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΟΛΩΜΟΥ

ΙΣΑΑΚ - ΣΟΛΩΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ
ΣΟΛΩΜΕ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Ακαταμάχητος στο άλμα επί κοντώ
Από τα γυμνασιακά του χρόνια συμπλήρωμα του εαυτού του ήταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Η φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα τους ήταν ιδανική και υποδειγματική. Μια φιλία αδιάρρηκτη και αγνή. Πάντα αχώριστοι, γι΄αυτό και «σιαμαίους» τους αποκαλούσαν οι γνωστοί τους.Ο Γρηγόρης Αυξεντίου (πρώτος ιστάμενος από δεξιά) και δίπλα του ο Αντώνης Παπαδόπουλος σε αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας του Γυμνασίου Αμμοχώστου.
Σημαιοφόρος και αρχηγός της Εθνικής Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής. Από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1953.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, αρχηγός της Ανόρθωσις (αριστερά), σε φωτογραφία της περιόδου 1954-1955 λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας με αντίπαλο την Ομόνοια
Και σαν ήρθε η ώρα , μπροστάρης ήταν ο Αντώνης Παπαδόπουλος στο εγερτήριο σάλπισμα της πατρίδας για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Βοηθός και αντικαταστάτης του Αυξεντίου στον τομέα οργάνωσης της Αμμοχώστου και οργανωτής της νεολαίας. Στις 23 Δεκεμβρίου του 1955 συνελήφθη από Βρετανούς στρατιώτες στο οίκημα της Ανόρθωσης μαζί με τον επιστήθιο φίλο και συναγωνιστή του Παυλάκη (πρώην πρόεδρος). Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1956 με μια ριψοκίνδυνη ενέργεια δραπέτευσε μαζί με τον Παυλάκη και λίγες μέρες αργότερα ο Αντώνης βρέθηκε δίπλα στο «αδερφό» του Γρηγόρη Αυξεντίου στα βουνά της Πιτσιλιάς. Παρέμειναν αχώριστοι στο ίδιο κρησφύγετο έως και τη μάχη του Μαχαιρά στις 3 Μαρτίου του 1957.Στο κρατητήριο Κοκκινοτριμιθιάς. Ο Αντώνης από αριστερά μαζί με τον Κυριάκο Μάτση και τον Παύλο Παυλάκη.
Συνοδεύοντας τη μητέρα του Γρηγόρη Αυξεντίου σε ένα από τα μνημόσυνα του ήρωα στη Μονή Μαχαιρά
Το μνημείο πίσω από την δυτική εξέδρα
Ο Αναστάσιος Οικονομίδης αποτελεί εξ ορισμού την ιστορικότερη διοικητική μορφή της Ανόρθωσης. Ιδανικός ηγέτης, εργάστηκε με ανυπόκριτη αγάπη, απροσμέτρητη αφοσίωση και ανιδιοτέλεια για το μεγαλείο της Ανόρθωσης. Διακρινόταν για τον άμεμπτο και αδαμάντινο χαρακτήρα του , το ήθος, τις αρχές και τα υψηλά ιδανικά του, την πατριδολατρία του και την προσήλωση του στα εθνικά ιδανικά.
Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1898 και εγκαταστάθηκε στην Αμμόχωστο το 1904. Ο πατέρας του, Χαράλαμπος Οικονομίδης, Κρητικός στην καταγωγή, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ανόρθωσης. Από τα 14 του μόλις χρόνια, αποτελεί ήδη ενεργό μέλος του Συλλόγου Ανόρθωσις Αμμοχώστου. Γαλουχήθηκε σε μια οικογένεια με πλούσια προσφορά στους εθνικούς αγώνες. Ο αδελφός του Βασίλειος, σκοτώθηκε κατά τους βαλκανικούς πολέμους ενώ την ίδια περίοδο πολέμησε και ο δεύτερος του αδελφός Μηλτιάδης.
Ο Αναστάσιος Οικονομίδης σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών και το 1923 διορίζεται καθηγητής Σωματικής Αγωγής στο Γυμνάσιο Αμμοχώστου και το Ανώτερο Παρθεναγωγείο. Στα διοικητικά του Συλλόγου αναμίχθηκε για πρώτη φορά το 1927 όταν εξελέγη γραμματέας. Εκείνη την εποχή το αξίωμα του προέδρου είχε καταργηθεί και επανήλθε το 1940. Για τα επόμενα 34 χρόνια, έως το 1961, υπηρέτησε αδιάλειπτα , είτε κατέχοντας το ανώτατο διοικητικό αξίωμα(1927-1940, 1955-1961), είτε ως γραμματέας (1940-1955) επιτελώντας έργο επαινετό και ανεκτίμητο. Επίσης , υπήρξε ένας εκ των συντακτών του καταστατικού του Συλλόγου.
Υπήρξε πρωτεργάτης, ο βασικός θεμελιωτής, ο «πατέρας» της δημιουργίας των αθλητικών τμημάτων του συλλόγου. Από τις αρχές του 1920 ασχολήθηκε με ζέση με την οργάνωση ομάδων ποδοσφαίρου, πετόσφαιρας, θαλάσσιων αγωνισμάτων και κλασικού αθλητισμού. Ολάκερες γενιές πέρασαν από τα στιβαρά του χέρια. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους μαθητές και επέτρεπε σε αυτούς να αθλούνται παίζοντας ποδόσφαιρο σε εποχές που η ενασχόληση με αυτό απαγορευόταν στα σχολεία.
Ακόμη, διετέλεσε και προπονητής του ΓΣΕ, αμισθί. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι κατά την κατασκευή του σταδίου ΓΣΕ, στις αρχές της δεκαετίας του 20' του είχε ανατεθεί η όλη ευθύνη επίβλεψης των έργων.
Η δραστηριότητα του όμως δεν περιοριζόταν μόνο στην Ανόρθωση και τον ΓΣΕ. Σε κάθε εθνική, κοινωνική και φιλανθρωπική οργάνωση υπήρξε πρωτοστάτης έχοντας έντονη δράση και ανάμιξη. Το 1954 εξελέγη ανάμεσα στους οκτώ αντιπροσώπους της Αμμοχώστου στην παγκύπρια εθνοσυνέλευση. Επίσης, υπήρξε εκδότης της εφημερίδας "Ακρόπολις" και ιδιοκτήτης του τυπογραφείου "Ρυθμός" το οποίο στεγαζόταν στη στοά κάτω από το ανατιναχθέν, το 1958 από τους Άγγλους, οίκημα της Ανόρθωσης.
Στις 8 Ιουλίου του 1958, μετά την ανατίναξη του οικήματος θα εκστομίσει τα συγκινητικά και προφητικά εκείνα λόγια, που θα στιγματίσουν για πάντα την Ανόρθωση.
"Πλανάσθε, το πνεύμα της Ανορθώσεως δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται, και η ωραία μας Ανόρθωσις ως ο Φοίνιξ που είναι το έμβλημα της, θα αναγεννηθεί και πάλιν, διά να συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορείαν της. "
Λίγες μέρες μετά, συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και φυλακίζεται στα κρατητήρια Πύλας μαζί με άλλα δύο μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τον Μωυσή Μάντζαλο και Σπύρο Ηλία για διάστημα 3-4 μηνών.
Στις 22 Ιανουαρίου του 1961 η Γενική Συνέλευση τον ανακήρυξε ομόφωνα επίτιμο πρόεδρο του Συλλόγου, ως ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης της τεράστιας και απαράμιλλης προσφοράς του.
Σαν σήμερα, 10 Ιουλίου 1974, απεβίωσε σε ηλικία 76 ετών και τάφηκε στη Λεμεσό όπου κατοικούσε από το 1958 και έπειτα. Ο Αναστάσιος Οικονομίδης κατατάσσεται στην ξεχωριστή εκείνη κατηγορία ανθρώπων των ευλογημένων ανθρώπων, οι οποίοι υπηρέτησαν την Ανόρθωση επί μακρόν, άοκνα και πιστά.
*Πηγή : Βιβλίο - Ένας αιώνας Ανόρθωσις Αμμοχώστου
Παλιοί συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ. Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές. Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές. Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά. Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι, το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό. Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο, βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό. Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ. Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας ΠαλληκαρίδηςΣτις 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται εκ νέου και κατηγορείται για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Η δίκη του ορίζεται για τον Μάρτιο του 1957. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν αφήνει περιθώρια στους δικηγόρους του για να τον υπερασπιστούν. Παραδέχεται την ενοχή του, με αξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο». Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη σε θάνατο, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να σώσει τον νεαρό μαθητή. Οι εκκλήσεις για την απονομή χάριτος από την Ελλάδα, την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από τον άγγλο κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ και την αγγλική διπλωματία.