Anorthosis Famagusta vs werder bremen (26/11/2008)
Anorthosis Famagusta vs cercle brugge (05/08/2010)
Anorthosis Famagusta vs nea salamina (04/11/2012)
Anorthosis Famagusta vs ael limassol (01/12/2012)
Anorthosis Famagusta vs fenerbahce (26/10/2013)
Anorthosis Famagusta vs omonoia (02/01/2016)
gent vs Anorthosis Famagusta (30.09.2021)
Η Ανόρθωσις ιδρύθηκε στην Αμμόχωστο στις 30 Ιανουαρίου 1911. Εκείνη την εποχή, το νησί της Κύπρου βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η Ανόρθωσις ιδρύθηκε από Ελληνοκύπριους, που ζητούσαν την ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Το όνομα του συλλόγου είναι εμπνευσμένο από τη φράση «ανόρθωση του έθνους». Την τότε εποχή, κύριος σκοπός της ίδρυσης του συλλόγου ήταν η εκπαίδευση των μελών του. Είναι αξιοσημείωτο ότι κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (1955 έως 1959), η Ανόρθωσις είχε μεγάλη ανάμειξη σε σημείο που Βρετανοί κατακτητές ανατίναξαν και κατεδάφισαν το κεντρικό κτίριο του συλλόγου στις 8 Ιουλίου 1958, μετά από κάποιες βίαιες ταραχές. Τελικά, το 1960 η Κύπρος καθιέρωσε την ανεξαρτησία της αλλά λίγο μετά, το 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και μέχρι σήμερα κατέχει παράνομα το 37% της χώρας. Μετά την εισβολή, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της πόλης της Αμμοχώστου μαζί με το βόρειο τμήμα του νησιού, η Ανόρθωσις έχασε το σπίτι της μαζί με 180 χιλιάδες πρόσφυγες. Επι του παρόντος, μόνο το 15% της Αμμοχώστου βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ζούμε για την ημέρα που θα επιστρέψουμε στη γενέτειρα μας και γι' αυτό αποκαλούμε τον σύλλογο μας πρώτα Αμμόχωστος και μετά Ανόρθωσις, καθώς είμαστε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της πόλης. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις ρίζες μας και δεν θα δεχθούμε ποτέ καμία αλλαγή στο όνομα ή το έμβλημα του συλλόγου μας, που συμβολίζει την Ελληνική εθνική σημαία με τις εννιά κάθετες ρίγες.
Μερικά χρόνια μετά τον πόλεμο και την κατοχή το 1974, που έκανε τους γονείς και τους παππούδες μας να χάσουν τα σπίτια τους και τους μετέτρεψαν σε πρόσφυγες στη χώρα τους, μια ομάδα υποστηρικτών δημιούργησε τον πρώτο «Σύλλογο Υποστηρικτών Ανόρθωσις» το 1980 με την επωνυμία “ΠΑ.ΣΥ.ΦΙ. ΑΝΟΡΘΩΣΕΩΣ” με στόχο να συγκεντρωθούν ξανά τα μέλη της Ανόρθωσις που ζούσαν τώρα διασκορπισμένα στο υπόλοιπο μέρος του νησιού.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι ποδοσφαιρόφιλοι στην Κύπρο άρχισαν να οργανώνουν ομάδες Ultras. Στη συνέχεια, το 1994, τη χρονιά που η Ανόρθωσις Αμμοχώστου κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα μετά την τουρκική εισβολή, δημιουργήθηκε για πρώτη φορά ο σύνδεσμος μας με την επωνυμία ΜΑΧΗΤΕC. Είχε σκοπό να στηρίξει την Ανόρθωση και να δημιουργήσει ατμόσφαιρα στους αγώνες με φωτοβολίδες, πανό και συνεχή παλμό. Από τότε, ο σύνδεσμος μας, πέρασε πολλά αντέχοντας πολλές δύσκολες στιγμές που μας έκαναν πιο δυνατούς και σοφότερους όλα αυτά τα χρόνια! ΜΑΧΗΤΕC σημαίνει “Πολεμιστές” στα αγγλικά και αντιπροσωπεύει τον συνεχή αγώνα και την ιδεολογία μας για την επιστροφή στην πατρίδα μας την Αμμόχωστο.
Ισχυρή απήχηση στην κερκίδα μας είχε η υποομάδα με το όνομα Ultras Famagusta που δημιουργήθηκε το 2008 με κύριο σκοπό να αναδιαμορφώσει και να αναμορφώσει τον σύνδεσμο μας με τη νοοτροπία των ultras και να οργανώσει την κερκίδα μας κατά την υποστήριξη των αγώνων της Ανόρθωσις. Αμέσως, η οργάνωση και ο ενθουσιασμός στο πέταλο μας άρχισε να γίνεται πιο παθιασμένος και πιο δημιουργικός, παιχνίδι με παιχνίδι, για πολλά χρόνια. Τώρα έχουμε πολυάριθμα οργανωμένα κλιμάκια και υποομάδες σε όλο το νησί, υπό τον κύριο οργανισμό MAXHTEC.
Ο απώτερος στόχος μας είναι επιτέλους, μια μέρα να καταφέρουμε να επιστρέψουμε στην Αμμόχωστο και να έχουμε δικό μας σπίτι και βασικούς υποστηρικτές στη ΔΙΚΗ μας ΠΟΛΗ-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ! Σκοπός μας είναι να κρατήσουμε τη μνήμη της Αμμοχώστου και να εκπαιδεύσουμε τη νέα γενιά της Ανόρθωσις να γνωρίσει την ιστορία μας και τι πραγματικά αντιπροσωπεύει η Ανόρθωση!
Οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι μας είναι τα προβλήματα που προκύπτουν από το γεγονός ότι είμαστε πρόσφυγες στη χώρα μας και δεν έχουμε μόνιμη κατοικία. Ο αγώνας για να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε είναι ο βασικός μας αντίπαλος και είναι ταυτόχρονα αυτό που μας κάνει καλύτερους και πιο δυνατούς.
Οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές μας στον αθλητισμό ήταν κυρίως οι δύο μεγάλοι σύλλογοι της Λευκωσίας. Υπάρχουν πολλά αξιομνημόνευτα παιχνίδια χάρη στην Ανόρθωση που μας χαρίζει μεγάλες στιγμές. Το πιο σημαντικό που μπορούμε να θυμηθούμε είναι τους ευρωπαϊκούς αγώνες, συμπεριλαμβανομένης της νίκης επι μιας τουρκικής ομάδας μετά από ένα δραματικό παιχνίδι στην τουρκία και που έγινε η πρώτη Ελληνοκυπριακή ομάδα που το κατάφερε και συνεχίζει αυτό να υφίσταται. Επίσης το παιχνίδι όπου γίναμε η πρώτη ομάδα από την Κύπρο που προκρίθηκε στους ομίλους του Champions League, έχοντας μερικά πολύ καλά παιχνίδια στους ομίλους της διοργάνωσης.
Οι οπαδοί της Ανόρθωσης αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας της ομάδας και σε πολλές δύσκολες στιγμές για τον σύλλογο, εντός και εκτός γηπέδου, οι φίλαθλοι έχουν βοηθήσει να ξεπεραστούν τεράστιες δυσκολίες και να πετύχουν σπουδαία πράγματα για την ιστορία του συλλόγου και του Έλληνες της Κύπρου.
Η ιστορία μας ξεκίνησε όταν τυχαία ανακαλύψαμε την ιστορία της OFK Beograd (πρώην BCK - Belgrade Sports Club) και τις απίστευτες ομοιότητες που έχουμε μεταξύ μας: οι σύλλογοι μας ιδρύθηκαν το 1911, τα οπαδικά μας σύνολα (MAXHTEC και Blue Union) οργανώθηκαν το 1994, τα χρώματά μας είναι το γαλανόλευκο αλλά εκτός αυτών, μοιραζόμαστε μια παρόμοια ιστορία συλλόγων με πολλές δυσκολίες και αδικίες (Δυστυχώς η ΟΦΚ έχει χάσει την αίγλη της τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικών προβλημάτων). Έτσι το 2013, κάποια παιδιά από το σύνδεσμο μας ταξίδεψαν στο Βελιγράδι για έναν αγώνα της ΟΦΚ για τους ημιτελικούς, όπου ήταν η πρώτη μας προσωπική επαφή. Μετά από λίγο καιρό, εκπρόσωποι της Blue Union ήρθαν στην Κύπρο για να επισημοποιήσουν την αδελφότητα. Από την άλλη, ΟΦΚ Βελιγραδίου και Ντιναμό Μόσχας είχαν ήδη ισχυρές σχέσεις μεταξύ τους. Τότε, κατά σύμπτωση, η Ντιναμό χρειάστηκε να παίξει στην Κύπρο δύο σερί παιχνίδια για το Γιουρόπα Λιγκ. Υποστηρίξαμε τη Ντιναμό και στα δύο παιχνίδια μαζί με τους Ρώσους και το γιορτάσαμε μαζί στα οικήματα μας. Έτσι ιδρύθηκε η αδελφική τριάδα και έκτοτε έχουμε πολλές συναντήσεις παρά τη μεγάλη απόσταση μεταξύ μας. Η αδελφότητά μας αντιπροσωπεύει κάτι πολύ περισσότερο από το ποδόσφαιρο! Γίνεται όλο και πιο δυνατή και είμαστε περήφανοι που δημιουργήσαμε αυτόν τον δεσμό μεταξύ μας και αυτό το τιμούμε και το προωθούμε σε κάθε ευκαιρία που έχουμε.
Η ιδεολογία μας είναι η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, η «πολιτική» μας άποψη η ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ.
Η Κύπρος εποικίστηκε από Μυκηναίους Έλληνες τη 2η χιλιετία π.Χ. Από τότε και παρά τους πολυάριθμους κατακτητές και την ξένη καταπίεση στο νησί, οι άνθρωποι διατήρησαν την Ελληνική ταυτότητα. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της κυριαρχίας τους στο νησί από το 1571 έως το 1878, εγκαταστάθηκαν πολλοί Τούρκοι και ταυτόχρονα πολλοί ντόπιοι αναγκάστηκαν να εξισλαμιστούν. Αυτό δημιούργησε την τουρκοκυπριακή κοινότητα στην Κύπρο, μια μειονότητα στον σημερινό πληθυσμό.
Μετά τον απελευθερωτικό αγώνα κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που έληξε με την «ανεξαρτησία» της Κύπρου, ξεκίνησαν συγκρούσεις μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και της μειονοτικής κοινότητας των Τουρκοκυπρίων, καθοδηγούμενοι από τους Βρετανούς με την περίφημη στρατηγική τους, του διαίρε και βασίλευε. Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι οι Βρετανοί εξακολουθούν να έχουν στρατιωτικές βάσεις στο νησί, και μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματα σας. Τέλος πάντων, μετά από αυτές τις συγκρούσεις, η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία και εισέβαλε για άλλη μια φορά στην Κύπρο! Ο κύριος πληθυσμός του νησιού το 1974 (έτος εισβολής) ήταν 78% Ελληνοκύπριοι και 18% Τουρκοκύπριοι.
Άρα το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου με την ονομασία «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» είναι ένα παράνομο κράτος και αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία η οποία παραβιάζει όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Επομένως, δεν είναι σωστό να ακούμε ότι το υποστηρίζετε είτε οικονομικά είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, καθώς υπάρχει μόνο ένα αναγνωρισμένο δημοκρατικό κράτος στην Κύπρο και αυτό είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
Η πιο δυνατή κερκίδα είναι το Νότιο μας πέταλο και είμαστε περήφανοι που ο σύνδεσμος μας κατάφερε να δημιουργήσει μερικές από τις καλύτερες ατμόσφαιρες στην κυπριακή οπαδική σκηνή, με πολλές κορεογραφίες και πρωτότυπες ιδέες όλα αυτά τα χρόνια. Είμαστε επίσης περήφανοι για τον μεγάλο αριθμό πρωτότυπων συνθημάτων και τα δυνατά pyro show.
Αλλά αυτό που είναι πραγματικά μοναδικό για την ομάδα και την οργάνωση μας είναι ότι ο σκοπός και οι ενέργειες μας δεν σχετίζονται μόνο με μια ποδοσφαιρική ομάδα και τις προσπάθειες να κερδίσουμε ένα πρωτάθλημα ή ένα κύπελλο κ.λ.π. Αυτό που είναι μοναδικό για εμάς είναι ότι ο σκοπός και οι ενέργειες μας βασίζονται σε μεγάλο βαθμό για την εκπαίδευση των μελών μας της ιστορίας μας που ήταν και ο κύριος ιδρυτικός σκοπός της Ανόρθωσης το 1911. Έτσι, εκτός από τη οργάνωση της κερκίδας στους αγώνες της Ανόρθωσης, η δράση του συνδέσμου μας εξαπλώνεται έξω από τα γήπεδα, στους δρόμους με πολλές διαμαρτυρίες ενάντια στην παράνομη κατοχή των εδαφών μας από την Τουρκία, τιμώντας τους Εθνομάρτυρες του Συλλόγου μας αλλά και σε κλειστές αίθουσες διοργανώνοντας εκπαιδευτικά σεμινάρια και προβολές για τα μέλη μας για την ιστορία της Ανόρθωσης, της Αμμοχώστου και της Κύπρου.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους οπαδούς στην Κύπρο, στην πρώτη 5άδα περιλαμβάνονται οι δύο συνδέσμοι από τις ομάδες της πρωτεύουσας Λευκωσίας (απόελ και ομόνοια) και οι άλλοι δύο από τη Λεμεσό (αέλ και απόλλων).
Τα τελευταία 3 χρόνια, δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε κανέναν από τους αγώνες της ομάδας μας, σε κανένα αθλητικό χώρο, λόγω νόμου που ψήφιστηκε ο οποίος υποχρεώνει όλους τους φιλάθλους να παρουσιάζουν τη δική τους μοναδική Κάρτα Οπαδού για να μπουν στα γήπεδα. Κατά την άποψη μας, αυτό είναι αντισυνταγματικό και έχει πολλά σημεία που είναι πολύ σκληρά και άδικα προς όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Ως εκ τούτου, όλοι τα οπαδικά σύνολα της Κύπρου, μποϊκοτάρουν όλες τις αθλητικές εκδηλώσεις από την πρώτη στιγμή που εφαρμόστηκε αυτός ο νόμος. Γενικά, ως Ultras και ως οργανωμένα σύνολα δεχόμαστε πάντα μεγάλη καταπίεση από το κράτος.
Το αποκορύφωμα ήταν όταν διακόψαμε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι επειδή ήταν στημένο (0-2 κερδίσαμε εκτός έδρας και χάναμε 0-3 μέχρι να αναλάβουμε δράση). Για πρώτη φορά στην ιστορία και μετά από μερικές μόλις εβδομάδες, 7 μέλη από την οπαδικό μας σύνολο πήγαν στη φυλακή χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Ωστόσο, καταφέραμε και πάλι να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί ως σύνολο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και τα μέλη μας έγιναν περισσότεροι και πιο παθιασμένοι από ποτέ και προσπαθούμε να το δείχνουμε με κάθε ευκαιρία! Ο τελικός του κυπέλλου την περασμένη σεζόν ήταν ένα μικρό παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει ο οργανισμός μας.
Ο κόσμος προχωρά πάντα μπροστά και πάντα ο παλιός φαίνεται πιο ρομαντικός και απλός. Όμως κάθε γενιά είχε τις δικές της δυσκολίες, το ίδιο ισχύει και για τη δική μας γενιά. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας δυσκολίες στον σύγχρονο κόσμο μας. Οι καιροί αλλάζουν γρήγορα και η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας τώρα και δυστυχώς αυτό επηρεάζει την οπαδική νοοτροπία και τις βασικές αρχές. Πρέπει να είμαστε έξυπνοι και σοφότεροι και να προσαρμοστούμε στις αλλαγές χωρίς να θυσιάσουμε τις αρχές και τις πεποιθήσεις μας.
Βασικό σημείο για την ομάδα μας αυτής της μετάβασης στον σύγχρονο κόσμο και το σύγχρονο ποδόσφαιρο ήταν η μετάβαση της ποδοσφαιρικής μας ομάδας σε εταιρεία, όπου συνολικά αντισταθήκαμε και καθυστερήσαμε τη διαδικασία όσο το δυνατόν περισσότερο. Δυστυχώς, όμως, το σύγχρονο ποδόσφαιρο, καθώς και η κακή διαχείριση της ομάδας και τα οικονομικά του συλλόγου τα τελευταία χρόνια, έκαναν αναπόφευκτη αυτή τη μετάβαση. Αν και αυτή η μετάβαση πέρασε, καταφέραμε επίσης να πετύχουμε κάποιους καλύτερους όρους για τον σύλλογό μας, συμπεριλαμβανομένου ενός συγκεκριμένου ποσοστού των μετοχών της εταιρείας να ανήκει στην Ανόρθωση για να έχουμε τον έλεγχο της ποδοσφαιρικής εταιρείας που διαχειρίζεται την ποδοσφαιρική ομάδα.
Παρόλα αυτά, ακόμη και σήμερα παρακολουθούμε στενά κάθε βήμα της εταιρείας και συνεχίζουμε να δηλώνουμε ως αντίπαλοι αυτού του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ομάδας μας. Δεν θέλουμε τα ηνία της ομάδας να πέσουν ποτέ στα χέρια ενός ξένου μεγαλοεπιχειρηματία, ο οποίος θα μετατρέψει τον σύλλογο μας σε εμπορική ποδοσφαιρική ομάδα και για χάρη των χρημάτων να αλλάξει για παράδειγμα το όνομα του συλλόγου, το όνομα του το γήπεδο κλπ. Ο σύλλογος μας δεν μοιάζει με κανέναν σύλλογο καθώς αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα πράγματα από το ποδόσφαιρο και τα χρήματα. Τα τρόπαια και οι διακρίσεις στον αθλητισμό για εμάς έρχονται σε δεύτερη μοίρα μετά το μεγαλείο αυτού του συλλόγου εκτός γηπέδων. Τρανό παράδειγμα η περσινή πρόταση της διοίκησης της εταιρείας, για εκσυγχρονισμό του εμβλήματος της ομάδας, που μας βρήκε απέναντι και μετά από μεγάλη πίεση από την πλευρά μας καταφέραμε να αποτρέψουμε αυτή την απόφαση.
Παρά την τεράστια καταπίεση των τελευταίων ετών και το γεγονός ότι δεν παρακολουθούμε ποδοσφαιρικούς αγώνες καθώς αυτή τη στιγμή μποϊκοτάρουμε όλες τις αθλητικές εκδηλώσεις, έχουμε μια ισχυρή νεολαία. Οι απαιτήσεις είναι απλές: Πάθος για το παιχνίδι, οπαδική νοοτροπία και η πιο σημαντική, άνευ όρων αγάπη για τον σύλλογο, την ιστορία του και αυτά που αντιπροσωπεύει! Εκτός από τη στήριξη και τη βοήθεια για την οργάνωση της ομάδας μας, περιμένουμε από τους νέους να μεταδώσουν αυτή την ιδεολογία στις νέες γενιές, ώστε το πνεύμα της Ανόρθωσης να επιβιώσει στους αιώνες. Η Ανόρθωση είναι ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου και είναι πάνω από ένα αθλητικό σωματείο, οπότε η δουλειά μας είναι να τη διατηρήσουμε ζωντανή ό,τι κι αν γίνει. Είναι το μόνο που κρατήσαμε από την αγαπημένη μας πατρίδα Αμμόχωστο, οπότε αυτό σημαίνει πολλά.
Μετά από τόσα χρόνια χωρίς ποδόσφαιρο, αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία για εμάς να ζήσουμε τη στιγμή, αν και ήμασταν άτυχοι με τόσους περιορισμούς και με λιγότερα εισιτήρια λόγω της πανδημίας. Πρώτον, ταξιδέψαμε στη Βιέννη για έναν αγώνα πρόκρισης πριν από τη φάση των ομίλων. Μετά από συμφωνία που είχαμε με τους Ultras Rapid (δεν επιτρεπόταν σε αυτό το στάδιο οι οπαδοί εκτός έδρας), 150 από εμάς ταξιδέψαμε την τελευταία στιγμή. Το να είμαστε σε νησί μας κάνει πιο δύσκολο και ακριβό να ταξιδέψουμε σε οποιονδήποτε προορισμό, ειδικά με πτήσεις της τελευταίας στιγμής. Στη συνέχεια, παίξαμε στο Ισραήλ όπου δεν μπορούσαμε να πάμε γιατί χρειαζόμασταν καραντίνα δύο εβδομάδων πριν και μετά το ταξίδι εκεί. Μετά την πρόκρισή μας, για το πρώτο παιχνίδι στο Βέλγιο αγοράσαμε όλα τα διαθέσιμα εισιτήρια. Ξεκινήσαμε την πορεία μας από το κέντρο της Γάνδης και είχαμε 1,5 ώρα περπάτημα και τραγούδι μέχρι το γήπεδο. Στην πρώτη μας χορογραφία δείξαμε πανό «Λευτεριά στην Κύπρο» και «Αγώνας για την Αμμόχωστο» ενώ στο δεύτερο ημίχρονο δείξαμε ένα μεγάλο πανό με τη σημαία της Ελληνοκυπριακής Ένωσης, που συμβολίζει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, έναν από τους ιστορικούς στόχους του Συλλόγου από την ίδρυσή του το 1911. Για το επόμενο παιχνίδι έπρεπε να ταξιδέψουμε στην Εσθονία, αλλά λόγω των περιορισμών και των περιορισμών, έτσι ώστε μόνο εμβολιασμένα και άτομα με ανάρρωση μπορούσαν να εισέλθουν στη χώρα, δεν ήμασταν διατεθειμένοι να οργανώσουμε επίσημη περιοδεία καθώς οι περισσότεροι στο σύνολο μας δεν αποδέχονται τους νόμους περί εμβολιασμού. Τελευταίο και καλύτερο, ήταν το παιχνίδι στη Σερβία κόντρα στην Παρτιζάν με την αξέχαστη φιλοξενία και την σθεναρή υποστήριξη των αδελφών μας από την OFK Beograd και την Dynamo Moscow. Αυτό το παιχνίδι χαρακτηρίστηκε από την UEFA ως το νούμερο ένα παιχνίδι υψηλού κινδύνου στην Ευρώπη για ταραχές μεταξύ όλων των άλλων αγώνων αυτής της ημέρας. Για αυτό το παιχνίδι οργανώσαμε τα δικά μας αεροπλάνα και λεωφορεία και μαζευτήκαμε στο γήπεδο του ΟΦΚ για το pregame party. Στο παιχνίδι κάναμε ένα μεγάλο pyro show, ενώ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τραγουδούσαμε μαζί με τους οπαδούς της Παρτιζάν, «Kosovo is Serbia» και «Cyprus is Greek», όπως είχαμε συμφωνήσει με τους Grobari πριν το παιχνίδι. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε με λόγια τα συναισθήματά μας από αυτό το παιχνίδι. Η παράστασή μας ήταν το πρώτο θέμα παντού.
Όταν ακούμε για την Ουγγαρία, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό, είναι η πολύ δυνατή οπαδική υποστήριξη της εθνικής ομάδας. Γνωρίζουμε ότι όλα τα γκρουπ ultras της χώρας ενώνονται όταν παίζει η Ουγγαρία και αυτό είναι πραγματικά κάτι μοναδικό και δείχνει μεγάλη νοοτροπία να ενωθείς με τον αντίπαλο σου για έναν κοινό σκοπό!
Με εκτίμηση, Vendégszektor fanzine www.vendegszektor.com
Η Ανόρθωση στεγάστηκε στα ακίνητα Σαβεριάδη, στην οδό Δημοκρατίας, από το 1962 έως το 1965.
Στο καλλιμάρμαρο οίκημα στη Λεωφόρο Ευαγόρου 95, στεγάστηκε η Ανόρθωση από το 1965 μέχρι το 1974 και αυτό ήταν και το τελευταίο οίκημα μας στην αγαπημένη μας Αμμόχωστο.
27 Οκτωβρίου 1955
Προετοιμασία για την μεγάλη Εθνική επέτειο της 28η Οκτωβρίου. 
Οι άριστοι μαθητές του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, στην κοινή αυλή του Γυμνασίου με το στάδιο ΓΣΕ, για την έπαρση της Σημαίας. Ο άριστος των αρίστων, ο σημαιοφόρος Πετράκης Γιάλλουρος, αριστερά στην φωτογραφία. Στα δεξιά διακρίνεται, ο καθηγητής της Φυσικής Αγωγής, ο ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης και ήρωας της ΕΟΚΑ, ο θρυλικός Αντώνης Παπαδόπουλος.
Μια τεράστια φυσιογνωμία της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, ο Μωυσής Μάντζαλος, σημαιοφόρος. Ποδοσφαιριστής , αθλητής του ΓΣΕ, αγωνιστής της ΕΟΚΑ από τους πρώτους.
Το Μάντζαλο (ταμίας του Συλλόγου) που κρατά το λάβαρο της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, πλαισιώνουν οι Κ.Ριρής (αριστερά) γενικός γραμματέας του Συλλόγου , ο Ξάνθος Σαρρής πρόεδρος, και πίσω οι Ιβ. Βορκάς (σύμβουλος) και Ντ. Παναγιώτου (έφορος).
25 Μαρτίου 1972
Σημαιοφόρος ο αείμνηστος διεθνής τερματοφύλακας μας Φάνος και παραστάτες οι ποδοσφαιριστές μας Πιερής και Σταυρινός.
Και οι τρεις φέρουν στη ενδυμασία τους το έμβλημα του Συλλόγου.
ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ - 1974Έχω ανάγκη να γράψω, μετά από πολύ καιρό. Είναι απ’ αυτές τις μέρες που με διακατέχει ένα έντονα πικρό συναίσθημα, όχι για τις απανωτές αποτυχίες της ομάδας αυτή τη φορά αλλά για την κατάντια μας σαν μια κοινωνική ομάδα που έπρεπε να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Σε ένα ταπεινό ευκολοδιάβαστο άρθρο λοιπόν θα τολμήσω όσο μου επιτρέπεται να εκφραστώ, για να στείλω κάποια μηνύματα σε όλους αυτούς που έχασαν το νόημα και να εισακουστώ σε όσους νιώθουν την αληθινή ΑΝΟΡΘΩΣΗ. Με όλα αυτά που συνέβησαν στην ομάδα τη δεκαετία που μας πέρασε, είναι πράγματι τρέλα μόνο και μόνο το γεγονός ότι ακόμα βρισκόμαστε εδώ, συνεχίζοντας τον αγώνα για ανάκαμψη. Όλοι μας ξενερώσαμε, απογοητευτήκαμε, κλάψαμε με τις τόσες δύσκολες στιγμές οδύνης που μας βρήκαν. Χωρίς να υπάρχει ένα τέλος στο αδιέξοδο συνεχίζουμε. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, φτάσαμε στο σήμερα.
Για κάποιους από μας το σήμερα, αποτελεί ένα δύσκολο σημείο για την ομάδα μας αλλά συνηθισμένο στα τόσα που αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια. Για κάποιους άλλους όμως, αποτελεί ένα κομβικό σημείο και ίσως το πιο σημαντικό, από όλα τα προηγούμενα του παρελθόντος. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την παλιά με την νέα εποχή. Μια πολύ λεπτή γραμμή, που διαχωρίζει τον κόσμο των αξιών και των ιδεών με τον σύγχρονο τρόπο ζωής της άρσης του κεφαλαίου, των αυξανόμενων κερδών για τους λίγους και την μετοχοποίηση των πάντων. Ίσως, το οριστικό τέλος στην εποχή των ρομαντικών και η υποδούλωση του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ σε μεγιστάνες και επενδυτές.
Τον μαύρο Μάιο του 2014 χάσαμε μια μεγάλη μάχη. Ένας μεγαλοεπενδυτής δήθεν σωτήρας μας ξεγέλασε. Έστησε εταιρεία κάτω από την επωνυμία του ένδοξου Σωματείου μας. Παρ' όλα αυτά, μέσω συνεχιζόμενων πιέσεων και έντονου πολέμου, καταφέραμε να κερδίσουμε πίσω την φωνή μας, μέσω των Γενικών Συνελεύσεων (τουλάχιστον). Τον πρώτο λόγο μέχρι αυτή τη στιγμή τον έχει το Σωματείο, ο κόσμος της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ δηλαδή, όλοι εμείς οι απλοί και παθολογικά άρρωστοι οπαδοί αυτής της ιδέας. Ωστόσο, ο ίδιος κύριος και βασικός μεγαλομέτοχος της εταιρείας που ίδρυσε, δεν τα βάζει κάτω και σε μια χρονική στιγμή που δεν είναι καθόλου απρομελέτητη κάνει ένα βήμα παραπέρα τώρα ώστε να ολοκληρώσει το όραμα του: να κάνει την ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ δική του επιχείρηση!
Ποιός ξεχνάει τις υπουλίες που έγιναν εκείνο το διάστημα, για να γίνουμε τελικά εταιρεία; Αφού αρχικά απορρίφθηκε από την Γενική Συνέλευση η σύσταση εταιρείας, εγκρίθηκε από νέα (στημένη) Γενική Συνέλευση που έγινε υπό αμφισβητούμενες διαδικασίες ένα μόλις μήνα μετά. Με πιο απλά λόγια δηλαδή, έγινε η εταιρεία με το έτσι θέλω! Στα τόσα τραγελαφικά που συνέβησαν ήρθε να προστεθεί το κερασάκι στην τούρτα, όταν στην τελευταία Γενική Συνέλευση την περασμένη Πέμπτη (τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά) ενημερωθήκαμε “κατά λάθος” ότι το συμβόλαιο της εταιρείας που κανονικά έληγε το 2021 ανανεώθηκε μέχρι το 2034 σε Γενική Συνέλευση, όπου έγινε στα μουλωχτά, και παρευρέθηκαν μόλις 12 άτομα τον Δεκέμβριο του '15! Είναι να απορεί κανείς για το πόσο ηλίθιους μας έχει περάσει ο συγκεκριμένος κύριος, όλους εμάς που αποτελούμε την ασπίδα αυτού του Σωματείου.
Ο συγκεκριμένος, δήθεν Ανορθωσιάτης, βρήκε την ομάδα στον πάτο με το πέρας της φετινής χρονιάς και αντί να βοηθήσει την κατάσταση άρπαξε την ευκαιρία για να μας πατήσει στο λαιμό. Με ακόμα πιο ύπουλο τρόπο από το '14, προσπαθεί να σκοτώσει την ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ στήνοντας (επιτέλους) μια εξ ολοκλήρου δική του επιχείρηση. Χρησιμοποιώντας τον Τιμούρ (μια μορφή που αποτελεί είδωλο για την πλειοψηφία του Ανορθωσιάτικου κόσμου, ένα άνθρωπο που λείπει 10 πέτρινα χρόνια από το Αντώνης Παπαδόπουλος και που μετά τη φυγή του δεν ξημέρωσε άσπρη μέρα για το Σωματείο μας) εκβιάζει το ΔΣ του Σωματείου να υπογράψει μια απαξιωτική συμφωνία ολοκληρωτικής υποδούλωσης. Και όλα αυτά, χωρίς καν εις γνώση του απλού κόσμου και μάλιστα, με όρο στο συμφωνητικό να μην δημοσιοποιηθεί ώστε να αποφευχθούν οι όποιες αντιδράσεις!!! Δηλαδή με απλά λόγια, ενώ παρουσιαζόταν ως ευεργέτης τους τελευταίους μήνες από τα μμε, στην πραγματικότητα είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του που έπραττε αθόρυβα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι το λιγότερο τρομακτικό και άκρως επικίνδυνο, το παιχνίδι του συγκεκριμένου κυρίου, αν αναλογιστεί κάποιος τις κινήσεις του με απλή λογική. Κι όμως, δυστυχώς, κάποιοι “δικοί μας”, που θέλουν να αυτοαποκαλούνται ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΕΣ, παίρνουν το μέρος του πέφτοντας θύματα της τεράστιας προπαγάνδας του.
Δηλώσεις του τύπου είναι η τελευταία μας επιλογή πριν την καταστροφή ή ότι αυτό το Σωματείο πρόκειται να σβήσει (αν είναι ποτέ δυνατόν!), είναι τουλάχιστον υποτιμητικές και ανυπόστατες μπροστά στο μεγαλείο αυτής της ιδέας που ακούει στο όνομα ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ. Όταν ιδίως, αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από ομοϊδεάτες μας, είναι ντροπή πρώτα απ' όλα για μας τους υπόλοιπους που νιώθουμε την ΑΝΟΡΘΩΣΗ πολύ αλλιώτικα (τελικά) και δείγμα της ξεφτίλας των καιρών που πολλοί συνάνθρωποι μας παλάβωσαν. Αλήθεια, όλοι αυτοί που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, ξέρουν άραγε τι πραγματικά πρεσβεύει αυτό το Σωματείο; Έγιναν ΑΝΟΡΘΩΣΗ γιατί το επέβαλε η περήφανη καταγωγή τους και ο μάγκικος χαρακτήρας τους, ή έγιναν για τα τρόπαια και τις διακρίσεις;
Εμάς τους γνήσιους ΑΝΟΡΘΩΣΙΑΤΕΣ να ξέρετε, δεν μας τρομάζουν οι αποτυχίες, ούτε μας κάνουν να σκύβουμε κεφάλι. Ακόμα και κατηγορία να πέσουμε, η ΑΝΟΡΘΩΣΗ για μας θα παραμείνει η ίδια για μας όμορφη ΑΝΟΡΘΩΣΗ! Δεν μας φοβίζουν ούτε οι πιο αυστηρές κυρώσεις, ούτε τα εμπάργκο μεταγραφών, ούτε οι αφαιρέσεις βαθμών. Δεν πρόκειται αυτά τα μικρά και ασήμαντα να πειράξουν ούτε στο ελάχιστο την έννοια που δίνει σε μας αυτή η Ιδέα! Ίσα ίσα μια ΑΝΟΡΘΩΣΗ που δεν θα είναι πια εταιρεία και θα στελεχώνεται από βλαστάρια Αμμοχωστιανών προσφύγων, από τα νιάτα των ακαδημιών μας (σε περίπτωση κυρώσεων της φιφα/μάφια) θα είναι η απόλυτη κάβλα για μας που το ζούμε πραγματικά! Θα μας έδινε ένα παραπάνω λόγο να δίνουμε το παρόν μας σε όποιο γήπεδο αγωνίζεται, τότε που πραγματικά θα μας χρειάζεται, να τραγουδάμε ακόμα πιο δυνατά, να δίνουμε τον δικό μας αγώνα ακόμα πιο παθιασμένα... Αν πρέπει, ας γίνουμε στάχτη και σαν ένας ωραίος Φοίνιξ θα αναγεννηθούμε ξανά, όπως αρμόζει στο ιστορικότερο Σωματείο αυτού του νησιού! Από το 1911 μέχρι σήμερα, τα εμπόδια ήταν πάμπολλα και πολλά όντως καταστροφικά, αλλά ο σκληροτράχηλος κόσμος αυτού του Σωματείου κατάφερε να το κρατήσει ζωντανό και να το μεταφέρει από γενεά σε γενεά, με την μία και μοναδική του έννοια, ως φάρος Ελληνικού πολιτισμού...
Η προσφυγιά με γέννησε στη Λεμεσό, πολύ μακριά από την πόλη που με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο. Η ιδέα της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ήταν αυτή που με χειραγώγησε και γαλούχησε με τα ιδανικά της ζωής. Αν δεν υπήρχε αυτή, δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα και αμφιβάλλω αν θα υποστήριζα κάποια άλλη ομάδα. Το μοντέρνο ποδόσφαιρο με αηδιάζει! Βλέποντας κάθε χρόνο αυτό το άθλημα να ξεφτιλίζεται όλο και περισσότερο, σιχαίνομαι ακόμα πιο πολύ θεσμούς και καταστάσεις. Μέσα σε αυτή τη μπόχα, ξεπροβάλει και ξεχωρίζει η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ που στηρίζεται σε βαριά θεμέλια πολύ διαφορετικά από όλες τις άλλες ομάδες του κόσμου, που αποτελούν απλά τοπικιστικές επιλογές των ντόπιων κατοίκων της εκάστοτε πόλης. Η αλάνθαστη επιλογή μου λοιπόν, να υποστηρίζω αυτή την ιδέα, με έκανε να έχω γραμμένα τα τρόπαια και τις αγωνιστικές διαφορές με άλλες ομάδες. Με έκανε να κουβαλάω μέσα μου το πνεύμα του Αμμοχωστιανού, σε μια άλλη πόλη, έχοντας ως ταυτότητα μου το μοναδικό απομεινάρι μιας περήφανης καταγωγής, που έφεραν μαζί τους οι καταπονημένοι πρόσφυγες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, μετά την εισβολή του '74. Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ με έκανε να βλέπω τα πράγματα ρομαντικά στη ζωή και όχι το αντίθετο. Με παρόμοιες βιογραφίες, φαντάζομαι ότι γεννήθηκαν και όλοι οι άλλοι αγνοί υποστηρικτές αυτής της ιδέας. Ας αναλογιστούμε όλοι εμείς λοιπόν, την επικινδυνότητα της στιγμής και όλοι μαζί να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στο ξεπούλημα!
Ας λάβουν τώρα το ηχηρό μήνυμα όλοι τους, ότι η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ δεν έχει ανάγκη από τρόπαια για να διατηρήσει τον λόγο ύπαρξης της! Δεν έχει ανάγκη από εγωιστές που προσπαθούν να καλύψουν τα κενά τους απαιτώντας τις νίκες και τις πρωτιές για να συμβαδίζουν μαζί μας. Είναι η υπέρτατη ιδέα αυτή της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, που σε μια λέξη συμπυκνώνει τις ανώτερες έννοιες του Ελληνικού Έθνους, του διακαή πόθου της Επιστροφής και του τρόπου ζωής του εκδιωγμένου Αμμοχωστιανού σε νέες πατρίδες! Αυτή η ιδέα που άντεξε και επικράτησε, σε πολέμους και αιματοχυσίες, εκδιωγμούς και απαγορεύσεις κατακτητών, 32 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και τόσες και τόσες σκληρές πραγματικότητες που κάποιοι από μας φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έζησαν, αλλά και δεν πίστεψαν ποτέ πραγματικά! Αυτοί οι κάποιοι που μέσα σε μόλις δέκα χρόνια αγωνιστικών αποτυχιών, είναι έτοιμοι να προδώσουν και να παραδώσουν περισσότερο από ένα αιώνα ένδοξης Ιστορίας για την ελπίδα ότι τα λεφτά θα τους φέρουν δόξες! Ε λοιπόν, είστε πολύ μικροί φίλοι μου (και δεν σας λέω αδέλφια γιατί ποτέ δεν ήσασταν) για να φοράτε τις φανέλες με τον Φοίνικα στο στήθος! Θα είμαστε εδώ και καλά να το θυμάστε, ενάντια σε βολεμένους και ξεπουλημένους, ενάντια σε προσωπολάγνους και ανθρώπους άδειους, λιγόψυχους και προσκυνημένους! Θα γίνουμε για άλλη μια φορά η φωτιά που θα σας κάψει και θα δώσει ξανά στον Φοίνικα φτερά να πετάξει ψηλά, επιβλητικά και με γοητεία, σαν το διόλου τυχαίο έμβλημα που χαρακτηρίζει την πορεία του ένδοξου Συλλόγου μας στο πέρασμα των αιώνων.
Καλώ τους απανταχού αληθινούς υποστηρικτές της ιδέας της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, όπως εγγραφούν μέλη στο Σωματείο ώστε να σταματήσουν οι λίγοι και πολύ μικροί να κάνουν ό,τι θέλουν υποθηκεύοντας το μέλλον της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΜΑΣ! Ας υπενθυμίσουμε σε όσους έχασαν το δρόμο τους, τί εστί ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ και τί να είσαι αγνός υποστηρικτής του ρομαντισμού που χαρίζει αυτό το πολυσύνθετο και πολυδιάστατο όνομα από μόνο του!
ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
ΥΓ : Στο άρθρο δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του μεγαλοεπιχειρηματία, όπως δεν πρέπει να αναφέρεται και πουθενά στην περήφανη ιστορία αυτού του Σωματείου. Ανάμεσα στις γραμμένες με αίμα και ιδρώτα χρυσές σελίδες του βιβλίου μας, δεν έχουν θέση οι διάφοροι συμφεροντολόγοι, περαστικοί και αναλώσιμοι, που χτύπησαν δειλά τη πόρτα μας.
Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε αυτούσιο από τους ULTRAS FAMAGUSTAΠριν δέκα χρόνια τέτοια εποχή, καθόμασταν σε ένα τραπέζι μια παρέα από όλες τις πόλεις της Κύπρου και συζητούσαμε τα τελευταία θέματα πριν την επίσημη δημιουργία του γκρουπ μας, ULTRAS FAMAGUSTA. Παιδιά του μαθητικού οι πλείστοι μας τότε, με μπόλικη τρέλα και όρεξη, ήμασταν αποφασισμένοι για τη σύσταση ενός γκρουπ που θα έκανε τη διαφορά. Ο σκοπός μας ήταν η οργάνωση της κερκίδας σε θέματα οπαδισμού και όχι μόνο, μέσω ενός παγκύπριου συντονισμού των ατόμων του γκρουπ. Λόγω της ιδιαιτερότητας μας σαν οργανωμένοι οπαδοί της μεγαλύτερης αλλά εκτοπισμένης ομάδας της ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, είχαμε και έχουμε τον πιο δύσκολο τρόπο λειτουργίας. Σε αυτό το κομμάτι λοιπόν, έπρεπε να γίνει ένα καθοριστικό βήμα, το οποίο κάναμε εμείς σαν γκρουπ και αλλάξαμε τα μέχρι τότε δεδομένα. Το πνεύμα της αδελφικότητας σαν οπαδοί της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ και βλαστάρια της ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, ήταν αυτό που μας διακατείχε από τη πρώτη μέρα δράσης μας.
Τα πρώτα μας βήματα σαν γκρουπ έγιναν το καλοκαίρι του ‘08 στα τότε ευρωπαϊκά παιχνίδια, με τα πρώτα πανιά ULTRAS που κόσμησαν το βόρειο πέταλο του ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ. Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο, ήμασταν πια η παρέα με τα μαύρα φούτερ που με δική μας πρωτοβουλία στήναμε τις πρώτες μας εισόδους. Οι βλέψεις μας από εκείνο το σημείο και μετά, ήταν να πρωτοπορήσουμε αλλά και να εντυπωσιάσουμε με τις χωρογραφίες μας τους πάντες. Όπως κι έγινε. Παράλληλα, γράφαμε τα πρώτα μας συνθήματα και διαδίδαμε συνθήματα άλλων αδελφών, ώστε μια μέρα να τραγουδάμε μόνο ρυθμούς και στίχους που πηγάζουν από τη δική μας οπαδική ζωή. Όπως κι έγινε. Αναλαμβάναμε τον τομέα ενημέρωσης και προβολής, ώστε να υπάρχει σωστός συντονισμός αλλά και κάθε αγώνα τα επιτεύγματα μας να προβάλλονται σε όλο το κόσμο, σε βίντεο και φωτογραφίες. Όπως κι έγινε. Αναπτύσσαμε σχέσεις με οπαδούς απ’ όλο τον κόσμο, ώστε να γνωρίσουμε νέες κουλτούρες και να συμβάλλουμε στο να γίνει γνωστή η δική μας οπαδική ταυτότητα και προσφυγική καταγωγή. Όπως κι έγινε, με κάποιες σχέσεις εξ αυτών μάλιστα, να καταλήγουν σήμερα οι επίσημες αδελφοποιήσεις μας. Το σημαντικότερο όλων των δράσεων μας όμως, ήταν ο αγώνας που κάναμε για ενότητα, ώστε να μην επαναληφθούν ποτέ ξανά τα τραγικά συμβάντα του παρελθόντος που μας κρατούσαν στάσιμους και δεν μας επέτρεπαν να εξελιχθούμε σαν οπαδικό σύνολο. Όπως κι έγινε, μέχρι πρόσφατα όμως που αυτό άρχισε να αλλάζει…
Με αυτά και με αυτά, πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια. Δέκα χρόνια γεμάτα δυσκολίες, εμπόδια, αλλά και όμορφες αξέχαστες στιγμές που θα κουβαλάμε πάντα μέσα μας. Σε αυτά τα δέκα χρόνια, είναι τρομακτικό το πόσο έχουν αλλάξει οι καταστάσεις. Ο δικός μας ξεχωριστός κόσμος πόσο έχει αλλάξει! Όταν κάναμε το ξεκίνημα μας, το ποδόσφαιρο και η υποκουλτούρα του οπαδισμού είχαν έναν εντελώς αλλιώτικο αέρα απ’ ότι έχουν σήμερα. Τότε τα πράγματα ήταν πιο αγνά, πιο απλά, πιο αληθινά. Πλέον το ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο χρηματιστήριο και ένα ακριβοπληρωμένο θέαμα για τους λίγους. Από την άλλη, οι οπαδοί οι ίδιοι έχασαν τη μπάλα στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Νοιάζονται περισσότερο για το τι θα φορέσουν και τι εικόνα θα προβάλουν διαδικτυακά, παρά οτιδήποτε άλλο. Είναι γεγονός όμως παρόλα αυτά, πως τα παιδιά του πετάλου δεν έχουν θέση πια στα γήπεδα! Δεν «συνεισφέρουν» όσο θα πρεπε οικονομικά και δημιουργούν ανελλιπώς προβλήματα στην εκάστοτε επιχείρηση της κάθε ομάδας, οπότε και πρέπει να απομακρυνθούν, σύμφωνα πάντα με τους αρμόδιους. Γι’ αυτό οι κουστουμαρισμένοι «κύριοι» κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να το πετύχουν αυτό: ψήφισμα τρομονόμων, αυστηρές ποινές στους «εγκληματίες» οπαδούς, ακριβά εισιτήρια και άλλα τόσα και τόσα που αντιμετωπίζουμε πια στην εποχή του μοντέρνου ποδοσφαίρου.
Από τη μπόχα των καιρών δυστυχώς, καλυφθήκαμε και εμείς στη φαμίλια μας, ως φυσικό επακόλουθο των εξελίξεων αυτών. Δεν καταφέραμε να μείνουμε ανεπηρέαστοι και ανέπαφοι στο σύνολο μας με την κατάντια αυτή που βλέπουμε γύρω μας και ζούμε καθημερινά. Κάποιοι έχασαν το νόημα και κάποιοι άλλοι παρεκτράπηκαν. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, το πνεύμα της αδερφικότητας που κυριαρχούσε κάποτε έχει πεθάνει. Μαζί με πολλά άλλα όμορφα και δυνατά συναισθήματα που σε έκαναν να ξεχνάς τις οποιεσδήποτε δυσκολίες και να συνεχίζεις. Συναισθήματα που μπορούσαν να σε κρατήσουν ζωντανό μπροστά στο αντίκρισμα του αργού θανάτου του τρόπου ζωής μας, του πάθους μας. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι δεν αντέξαμε σαν σύνολο να παραμείνουμε οι αντισυμβατικοί που κάποτε ήμασταν. Μας λύγισαν οι καιροί. Κάποιοι άντεξαν, κάποιοι όχι. Αποτέλεσμα όλων αυτών των καταστάσεων, να ρίχνουμε βολές μεταξύ μας. Το έντονο μίσος που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο, διοχετεύεται ασυναίσθητα σε λάθος κατεύθυνση. Φτάσαμε σε σημείο να θεωρούνται εχθροί, αδέρφια μεταξύ τους.
Σε αυτό τον εμφύλιο πόλεμο, εμείς βρισκόμασταν πάντα κάπου στη μέση. Σαν ULTRAS FAMAGUSTA, ήμασταν πάντα πιστοί στη γραμμή που χαράξαμε από την πρώτη ημέρα ίδρυσης μας και μαχόμασταν εκτός των άλλων, για την ενότητα του συνόλου. Παρ’ όλα αυτά δεν ήταν λίγες οι φορές, μάλλον το αντίθετο, που βρεθήκαμε εμείς σαν γκρουπ στο στόχαστρο των κατηγοριών. Οι λόγοι, λίγο πολύ γνωστοί, αλλά ποτέ κατανοητοί και σίγουρα σε καμία περίπτωση βάσιμοι. Κάποιοι δεν νοιάστηκαν ποτέ πραγματικά για το κοινό καλό, παρά μόνο για τη δική τους αυτοπροβολή και προσωπικό όφελος. Όπως και να ‘χει, για δέκα χρόνια δεν το βάλαμε κάτω. Συνεχίσαμε να κάνουμε το έργο που αναλάβαμε αποφασισμένοι να κάνουμε, αγνοήσαμε τους όποιους ψιθύρους και προχωρήσαμε ακόμα πιο δυνατοί, μετά από κάθε χτύπημα. Σταθήκαμε απέναντι σε όποιον προσπάθησε να εκμεταλλευτεί καταστάσεις, σε όποιον πήγε να πληγώσει τις ιδέες της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ αλλά και σε όποιον πήγε να προβεί σε ενέργειες που δεν αρμόζουν σε έναν αγνό οπαδό στο πέταλο. Για αυτό και ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε αντιπαθείς για τους συγκεκριμένους που αναφέραμε πιο πάνω. Γιατί πολύ απλά, εμείς σταθήκαμε περήφανα πιστοί στις ιδέες και τα ιδανικά μας από το ξεκίνημα και δεν ξεπουληθήκαμε για τίποτα και για κανέναν.
Χωρίς να θέλουμε να αυτολογήσουμε περαιτέρω, φτάνουμε στο σήμερα, μετά από μια δεκαετία δράσης. Οι καταστάσεις πλέον, δεν μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε τον ρόλο που είχαμε μέχρι τώρα. Από τη μια η κατάντια του ποδοσφαίρου, από την άλλη η κατάντια η δική μας κατά κύριο λόγο, μας έχουν αηδιάσει. Όπως τότε, το ‘08 θεωρήσαμε αναγκαίο να επέμβουμε στα δρώμενα του συνδέσμου με τη σύσταση του γκρουπ, έτσι και τώρα θεωρούμε ότι το κίνημα των ΜΑΧΗΤΩΝ έχει ανάγκη από ένα νέο ξεκίνημα. Σας ανακοινώνουμε επίσημα λοιπόν, ότι αποχωρούμε από τα όποια πόστα διατηρούσαμε όσον αφορά την οργάνωση του Παν.Συ.Φι. αλλά και της κερκίδας. Δεν θα συμμετάσχουμε άλλο στα πολιτικά παιχνίδια μερικών, ευελπιστώντας ότι θα σταματήσουν εδώ οι όποιες διαμάχες υπάρχουν. Αρνούμαστε να διαλέξουμε στρατόπεδο, αρνούμαστε να ρίξουμε άλλο λάδι στη φωτιά, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με οτιδήποτε δεν αρμόζει στο αρχικό μας όραμα. Αποδεικνύουμε για άλλη μια φορά, ότι δεν μας ένοιαξαν ποτέ ούτε οι θρόνοι, ούτε οι ψήφοι. Κάθε άλλο μάλιστα. Αναλάβαμε σε πολύ δύσκολους καιρούς χωρίς την παραμικρή στήριξη από κανέναν και αποχωρούμε από τις θέσεις μας τώρα, που οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για ένα βέλτιστο τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης. Αφήνουμε πίσω μας, μια πλούσια παρακαταθήκη. Είμαστε, το λιγότερο, περήφανοι για όσα έχουμε καταφέρει σαν γκρουπ. Ξεπεράσαμε τις όποιες προσδοκίες μας, από την αρχή αλλά και κάθε χρονιά μετέπειτα. Οι καιροί όμως είναι περίεργοι και το σημείο αυτό που διανύουμε κομβικό για το σύνολο μας. Οπότε και θεωρήσαμε αυτή την ημέρα, ως την ιδανική για να βάλουμε ένα όμορφο τέλος στο έργο μας. Αυτή μας η κίνηση, προσδοκούμε ότι θα συνεισφέρει πρώτα απ’ όλα στο να πραγματοποιηθεί μια νέα ριζική αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του Παν.Συ.Φι. αλλά και στις μεταξύ μας διαπροσωπικές σχέσεις. Ελπίζουμε επίσης ότι αυτό θα είναι ένα κίνητρο, αλλά και ένας σοβαρός λόγος για να ευαισθητοποιήσει τη νέα γενιά που αναμένουμε να πάρει καθοριστικές πρωτοβουλίες. Παράλληλα καλούμε αλλά και προκαλούμε τα άλλα σύνολα που απαρτίζουν το κίνημα των ΜΑΧΗΤΩΝ, όπως πράξουν το ίδιο και αφήσουν χώρο στη νέα γενιά, αν όντως θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν το οπαδικό μας σύνολο να ακμάζει και δεν έχουν οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες.
Εννοείται ότι εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε αυτοί που πάντα ήμασταν, η αδελφότητα των ULTRAS FAMAGUSTA. Μια οικογένεια από τρελαμένα παιδιά του ανταμώσαμε στο πέταλο του ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ και δεθήκαμε με τις δυνατές εμπειρίες που ζήσαμε, αφήνοντας πίσω τις όποιες τοπικιστικές ή άλλες διαφορές που μπορεί να είχαμε. Το χάραγμα στο δέρμα με το έμβλημα μας, είναι μόνιμο και δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ, ούτε από το δέρμα μας ούτε από τη ψυχή μας. Πάντα θα δηλώνουμε παρόν σε κάθε οπαδικό ραντεβού της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. Θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε σε κάθε πέταλο, να παλεύουμε σε κάθε δρόμο, να διανύουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα για τον λόγο της ύπαρξης μας. Θα συνεχίσουμε να βάφουμε τα πανιά δίπλα στα νέα παιδιά που θα αναλάβουν, να βοηθάμε στο στήσιμο των εισόδων, να γράφουμε στίχους για την αρρώστια μας, να κάνουμε ό,τι χρειάζεται και ό,τι μας ζητηθεί για το καλό του συνόλου. Θα μείνουμε ανυπόταχτοι στις δυο λέξεις που σχηματίζουν την ονομασία μας: Στον ΟΠΑΔΙΣΜΟ και στην ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ.
Για μια νέα αρχή λοιπόν, για το κοινό καλό!
Σημ. Η πιο πάνω τοποθέτηση δεν είναι επίσημη θέση του Παν.Συ.Φι. αλλά του γκρουπ, που ήταν υπεύθυνο για την οπαδική του δράση τα τελευταία 10 χρόνια.
Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε αυτούσιο από τους ULTRAS FAMAGUSTAΌλα πλέον μας συνηγορούν πως το ήδη μίζερο ποδόσφαιρο της Κύπρου γίνετε ακόμα πιο ΜΙΖΕΡΟ. Ξέρετε τα οικονομικά συμφέροντα στις εποχές μας έχουν γίνει τεράστια και ο αθλητισμός είναι από τους πιο μοντέρνους τρόπους πλέον ως προς το όφελος του κάθε μιζαδόρου. Κανείς δεν τους ενοχλεί, κανείς δεν ασχολείται πόσοι βγαίνουν κερδισμένοι απ΄ την μπίζινα που λέγετε ποδόσφαιρο. Οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ που ήτανε εμπόδιο με την παρουσία τους είναι τα ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ σύνολα και έπρεπε να βρεθεί τρόπος να εξοντωθούν και να απομακρυνθούν.
Οι μοναδικοί που χάνουν στην τελική είναι αυτοί που το αγαπούν πραγματικά. Όχι κατ’ ανάγκη το κάθε άθλημα, αλλά το σήμα στην καρδιά. Για τον καθένα έχει διαφορετική σημασία το σήμα της ομάδας του, όμως για όλους σημαίνει το ίδιο. Όσο κι αν ακούγετε παράξενο όλο αυτό. O κάθε οπαδός παλεύει και αγωνίζεται ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ για τα πιστεύω της ομάδας του. Όλους εμάς δεν θέλουν στα γήπεδα γιατί πολύ απλά το μόνο που μας νοιάζει είναι το σήμα. Δεν έχουμε κάτι να κερδίσουμε, πέραν της ηθικής ικανοποίησης, παρά μόνο χάσουμε. Να παίζουμε τα κεφάλια μας καθημερινά για να αντιμετωπίσουμε κάτι που ξέρουμε πως είναι δύσκολο. Κανείς δεν νίκησε το σύστημα, αν δεν ήταν μέρος αυτού. Και πάλι δύσκολο να μπεις σ’ αυτή την διαδικασία.
Η πολιτεία, η ομοσπονδία, η αστυνομία, τα μ.μ.ε. ακόμα και τα ίδια τα σωματεία όλοι έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να λύσουν το “μοναδικό” πρόβλημα του κυπριακού ποδοσφαίρου 2018. Την βία. Αυτήν που όλοι οι παραπάνω προάγουν. Η πολιτεία και το σύστημα αποφασίζουν, η ομοσπονδία το διατάσσει, τα σωματεία εκτελούν και μπαίνουν σε καθημερινές αντιπαραθέσεις και τα μ.μ.ε τα διαφημίζουν. Όλα αυτά δημιουργούν μιαν ανώτερη βία που κανείς δεν την ταυτοποίησε, κανείς δεν την πολέμησε, κανείς δεν ασχολείται. Ό ένας θα εκλεγεί, ό άλλος θα κλείσει τα ντήλια του, τα τηλεοπτικά δίνουν και παίρνουν και τα γήπεδα αδειάζουν. Ο λόγος; Η βία. Ή γελάμε εδώ ή κλαίμε, καμία διαφορά.
Ας πουν αλήθειες στον κόσμο και ας αφήσουν τις ύπουλες κινήσεις. Όλοι κάτι έχουν να κερδίσουν (και) απ’ αυτό και ακόμα ένας φαύλος κύκλος βρίσκετε ενώπιον μας.
Υπάρχει μια δυσωδία που δύσκολα την βλέπουμε να απομακρύνετε. Έχει ριζώσει τόσο βαθιά που το σχέδιο είναι μελετημένο και άψογα σχεδιασμένο γι’ αυτούς. Η ομοσπονδία προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανατρέψει την εντύπωση που υπάρχει γι’ αυτήν στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας μια καινούργια. Βλέπετε ως δια μαγείας έλυσε ξαφνικά τα προβλήματα με τους κόκκινους φακέλους. Σοβαρά; Λύστε και το κυπριακό τότε “εγκέφαλοι”.
Βλέπουμε μια μερίδα του κόσμου να μην αντιλαμβάνετε που πάει να μπλέξει δίνοντας τα στοιχεία του. Τους κοροϊδεύουν ότι μετά από 96 ώρες όλα διαγράφονται. Και για “απόδειξη” αυτού κάθε φορά που αγοράζεις εισιτήριο κάνεις εγγραφή απ΄την αρχή. Έλα ρε μαλάκες μην μας παίρνετε για τόσο κορόιδα όλους. Δεν χρειάζεται και γνώση επιπέδου “ΝASA” για να ξέρεις ότι μια βάση δεδομένων 300-400-1000 ατόμων χρειάζεται κάποια δευτερολέπτα για να την κατεβάσεις. Άντε και 3-4 λεπτά να στα βγάλει ο εκτυπωτής. Ένα πεντάλεπτο συνολικά και το μαγικό “συρτάρι” είναι έτοιμο για μελλοντική χρήση.
Και όσοι από εσάς τα δώσατε ήδη για ένα γαμημένο 90λεπτο είστε ήδη στο “συρτάρι”. Όχι για σύλληψη ή κάτι τέτοιο. Μην φοβάστε. Για μελλοντική χρήση λέμε και θα ‘ρθει μέρα που θα λέτε ότι είχαμε δίκαιο. Για να δείτε το προϊόν τους χρειάζεστε έγκριση πλέον. Δεν υπάρχει επιλογή, δεν υπάρχει δημοκρατία (σκατά σ’ αυτήν που έχουμε παρεμπιπτόντως). Είστε απλά ένας αριθμός στα σχέδια τους. Κάτι που εμείς δεν θα γίνουμε ποτέ.
Εμείς εδώ πιστοί στον αγώνα μας και να ξέρετε ότι όλη αυτή την βρώμα θα την πολεμήσουμε με όλα μας τα όπλα. Ας τους αποδείξουμε όλα τα οργανωμένα σύνολα ότι τις Κυριακές μας εμείς θα τις κρατήσουμε για εκδρομές! Υπομονή - Αγώνας - Θέληση.
ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ - ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΕΚΔΡΟΜΕΣ
Ultras Famagusta Gruppo 2008
*Το παρών άρθρο ΔΕΝ αποτελεί ανακοίνωση ή ενημέρωση του Παν.Συ.Φι. Ανόρθωσις Αμμοχώστου.
Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε αυτούσιο από τους ULTRAS FAMAGUSTAΒλέπουμε κατά καιρούς να εμφανίζονται διάφορες τακτικές περί ταυτοποίησης των οπαδών σε αθλητικούς χώρους. Κάποιοι “εγκέφαλοι” σκαρφίζονται μεθόδους καταστολής και όχι πρόληψης περί της βίας στα γήπεδα και μόνο από το γεγονός αυτό φανερώνουν τις προθέσεις τους. Προσπαθούν να εκφοβίσουν τους οπαδούς με “ταυτοποίηση” μαϊμού και μοναδικός τους σκοπός είναι να μας κρατήσουν εκτός γηπέδων. Είναι αυτοί οι “υπεύθυνοι” φορείς που έχουν αδειάσει τα γήπεδα έχοντας αλλότρια συμφέροντα πίσω από το μικρό τους μυαλουδάκι.
Μήπως η μέθοδος αυτή είναι ένας ακόμα τρόπος να εκμεταλλευτούν διάφοροι ακόμα περισσότερα προσωπικά μας στοιχεία, όπως τους συμφέρει κάθε φορά; Μήπως κάποιοι λειτουργούν με πολιτικά συμφέροντα θέλοντας να προβάλουν τις νέες τους προεκλογικές δεσμεύσεις; Τα τηλεοπτικά συμφέροντα με τα υπέρογκα ποσά έχουν κάποιο ρόλο σε όλο αυτό τα θέατρο; Μήπως, για μία ακόμη φορά, αντιγράφουν ένα ακόμα μέτρο από το εξωτερικό, για να πουν ότι κάτι κάνανε και ότι προσπάθησαν; Είναι το συνηθισμένο αυτό φαινόμενο που αντιγράφουμε σαν κράτος μόνο τα άσχημα, ενώ τα καλά να τα αφήνουν γιατί δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν. Λες και για την πτώση του αριθμού των φιλάθλων στη χώρα μας φταίει η βία και όχι το σάπιο κατεστημένο και οι παράγκες που κυριαρχούν εδώ και χρόνια στο ποδόσφαιρο. Όχι, όλα είναι καλά και εμείς τα βλέπουμε στραβά. Αντί να διορθώσουν όλα αυτά κάποιοι αποφασίζουν ένα ακόμα μέτρο που θα ταλαιπωρήσει όλους μας και που θα παραδώσει όλα μας τα στοιχεία προς εκμετάλλευση στον καθένα. Για το παρακράτος στο χώρο του ποδοσφαίρου, μόνο οι φίλαθλοι και οι οπαδοί δεν φταίνε…
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ
Το πλέον διαδεδομένο περιοδικό για οπαδούς στην Πολωνία, To My Kibice, φιλοξενεί μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης από το γκρουπ μας, στο τεύχος Ιουνίου και πιο συγκεκριμένα στο TO MY KIBICE PLUS NR 2 (52) LATO 2016.
The widespread magazine for football fans in Poland, To My Kibice, hosts an interview for our group Ultras Famagusta, on June's edition of the magazine and specifically at TO MY KIBICE PLUS NR 2 (52) LATO 2016.
Our group's name is 'Ultras Famagusta' and we were established in 2008. Our members are carefully selected through their action, devotion and dedication to the club and also to the terrace.
All of our Ultras are under the name "MAXHTEC" which means fighters in Greek. Our group is the main group of our Ultras responsible for the organisation and impelemtation of our actions. Our fan base is spreaded around Cyprus due to the Turkish occupation since '74. Our groups in each city are: Polemidia Club (Limassol), XF Club (Larnaca), Famagusta Ghetto (Non-occupired area of Famagusta), Nicosia Radicals (Nicosia) and mPAFOS (Paphos). In addition, we have groups in Athens, Thessaloniki and the United Kingdom. Finally, Blue Hools constitutes a small nationalist group with members around the island.
We don't have any relations with other Cypriot groups - as each club has its own background and its own rivarly. Nothing really can join us, except the hatred against the state and the police. Our group "Ultras Famagusta" intiated friendly relations with "Blue Union" of OFK BEOGRAD from 2008. The same founding dates of our football teams (1911) and ultras-groups (1994) same colours and same religion were the most important reasons for this action. The official brotherhood was agreed in 2014 after several meetings of both fans in Serbia and Cyprus. Blue Union's brotherhood with Dynamo Moscow Fans and Dynamo's matches in Cyprus intitated later the brotherhood with Dynamo Moscow creating the Blue and White Brotherhood between the three of us.
Throughout the years our main rivalry has always been with the two teams of Nicosia, Omonia and Apoel. The main reason has been their control and manipulation of the media, referees, football organisation and the government. Furthermore, a hatred has developed against Omonoia due to their insults towards our nation and history by constantly bringing Turkish banners to the stadium and vevilwnoungreek flags, heroes and battles.
We are children of ancestors which became refugees due to the Turkish Invasion. Our vision is to return to our city, the land of our ancestors under our . As Ultras we honour all our historical events and heroes which fought for the precention of foreign rule and died to preserve Greek blood in the island.
Larnaca and Famagusta are the most popular areas of Anorthosis Fans. Within these areas Anorthosis has signidicantly the majority of supporters. In Larnaca Aek and NeaSalamina has a certain amount of fans although they are insignificant compared to ours.
One of the most significant fights was at the game Ermis-Anorthosis in 2011 where we celebrated the 100 years of Anorthosis. Few minutes before the end of the game was suspended after the referree decisions' angered all our fans. The significance of these riots where their magnitude and the participations of all our fans at the stadium. The aftermath of the riots where the injury of 17 police officers and the total destruction of 9 pollice vehicles and 1 fire-engine. Other imporant fights during the last years where mainly with Apollon Fans. At the end of women's volleyball Final in Kition (Larnaca) there was an even fights with hands and belts bringing their retreat and injure of most of their forntline. In a friendly match at our stadium Apollon Fans seeked revenge for this insidence by attacking our fans with molotovcockteils. The immediate evacuation of our fans from the stadium and their assault brought their retreat and the burning of one of their one fans, signalising one of the most brutal riots in Cypriot history. The initative form the current Ministry of Defence to install Fan Cards for all supporters in the island has calm downed the hooligan scene in Cyprus over the last years in order to gain the support of normal supporters to oppose this legislation.
This situation was a joint agreement by all fans to not attend home and away games to protest against the fan card that was being introduced by the government. As ultra’ groups in Cyprus noticed that the fan card would be not applicable in Cypriot standards they returned to support their teams. Prior to the boycott of matches by Ultras, there was a joint protest outside parliament with 25 members from each group from Cyprus – giving hope for the mentality that we truly wish to see in the island. The only team that tried to apply the card was Apoel Nicosia – forcing away fans not to attend fixtures against them due to the fact that fans were being forced to give in personal information for “security” reasons.
The best matches are the games that “MAXHTEC” attended in big numbers! Unfortunately, during the last years we didn’t get the chance to pass through the group stage in order to travel more. One of the best matches was our away game with Inter in the Champions League Group with 3000 supporters, an organized choreo, large banners and loud vocal support. Matches with Olympiakos and Rapid(home and away) in the qualifying rounds of the Champions League were games with strong support, and passion towards the team. The dynamic presence of 4000 of our fans in the away game with Totehnam for the qualifying round of Europa League and their constant support to the team despite loosing 6-1 brought the admiration of the British fans. Finally, all home games at the Champions League Group highlighted the organisation of our Ultras with impressive entrances in all matches. Banners symbolizing the sacred symbols of Anorthosis History where presented as a filmography against Panathinaikos while our occupied town was displayed using banners and plakats against Verder in a choreo where 15000 people participated.
The best away game our group attended is the Olympiakos away were 1500 fans visited Athens. During the day a large corteo was organized in the heart of Athens with all our fans creating an amazing atmosphere from early in the morning. Even though we were outnumbered, we stood our ground against Olympiakos fans, who attacked our fans, who were trapped inside the train towards the stadium. Throughout the game, the whole terrace supported the team in a difficult stadium and at the end we all celebrated the victory of entering the Champions League Group stage.
This was one of our best away trip in terms of organization, support and madness. Riots before the game, 90-minute chanting and a spectacular finish with our club passing through the group stage. Lots of celebrations around Athens and in Cyprus for this. People in Cyprus get to know Greek football as well as Greek-Cypriot football by young age, which gives the opportunity for some people to support just Greek teams. But we regard this as something bad for our football culture as the people are not supporting teams for their history and idea, but for their success and achievements. At the first game in Cyprus many rival fans were in theOlympiakos terrace, constituting the reason for our fans to attack them about 1 hour before the kick off. People in Cyprus generally tend to support both their Cypriot and Greek teams, although this phenomenon has decreased since Cypriot teams have played against Greek teams and some rivalry has emerged.
We lost the opportunity to pass through the group stages in the Europa League, by losing by a very weak team. Many were saying it was fixed by our board - others by our players creating chaos inside and outside the stadium. The match was permanently suspended after one of our fans entered the pitch to confront our goalkeeper for his poor performance. A large force of policemen entered the stadium and arrested him making a large number of our group to enter the pitch for retaliation. Many policemen were injured; stadium property and many stores around the stadium got damaged. 7 members from MAXHTEC were sentenced from 4 to 12 months and were also asked to pay fines in jail after being recognized through the CCTV. Our group organized lots of parties, made materials and manifestos, in order to gather money to help the members that were affected. The consequences from UEFA for our club were a sentence of three home matches without fans and large fines.
The use of pyrotechnics in Cyprus is forbidden and is prosecuted very heavily. The club boards usually are against the use of pyrotechnics, but they know as we are inside the stadium, there is no choice! The penalty for lighting a flare or smoke inside AND outside the stadium is a fine of 500-1000 euros and long-term ban from 6 months to 2 years. The penalty for distributing pyro on the terrace is even more severe!
We have always been independent from the club board, as we believe on most times that they are not there for their passion for the team, but for the money. As “MAXHTEC’ we have protested successfully against specific board members and managed to gain their dismissal from Anorthosis. We probably have the worst relationships historically with club boards in Cyprus as many times our own board prosecuted ultras and cooperated with the police for the arrest. The latest occasion was two years ago where a small number of our fans squatted the club’s premises and the board reacted by utilizing a massive amount of police enforcement to arrest them – with 17 arrests.
Our political views can be determined through our club’s history, which is linked with the element that our island possessed and identifies itself as Greek. Our club and its members throughout its history fought and died for the country. This for us can be considered as something alternative – which cannot be considered as politics but a way of life that our club’s ancestors taught. We consider politics and political parties as corrupted and shit. In many occasions we have asked politicians to leave our stadium, we surrendered our voting books and created banners against parties, which have voted laws affecting Ultras and our club.
The ultra’ scene in Cyprus has gotten bigger and bigger since 2008. Choreographies and pyrotechnics are a weekly task for ultras in Cyprus, which gives more challenges for all of us! We treat every single one of them as the same enemy while at all times thinking the best for the Ultras Movement as a whole in Cyprus.
The Polish Supporters’ scene is very unique from other scenes in Europe. The passion, color on the terrace, use of pyro and large amount of groups are important characteristics. The organized hand fights without weapons is a justification that everyone can follow the same example and show his superiority and territory in a humane way. Finally though, we believe that the Ultras movement should have no restrictions so we believe that group rules in Poland against alcohol, for instance, are extreme and restrictive.
Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε αυτούσιο από τους ULTRAS FAMAGUSTA 
Παρατηρούμε εδώ και καιρό ένα κλίμα αποπροσανατολισμού του κόσμου απο τα πραγματικά προβλήματα του κυπριακού ποδοσφαίρου και εμμονής ότι για όλα φταίνε οι οργανωμένοι ή ανοργάνωτοι οπαδοί. Είναι πάγια τακτική που δεν χρησιμοποιείται μόνο στην μπάλα αλλά στην κοινωνία γενικότερα.
