Μην νομίζετε ότι στην Ρωσία ήταν πάντα έτσι. Την προηγούμενη δεκαετία, τα μαχαίρια και τα τσεκούρια στις συγκρούσεις μεταξύ οπαδών ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Παρόλα αυτά όμως, έβαλαν τα πράγματα κάτω, είδαν ποιό είναι το σωστό και έφτιαξαν μια καινούργια φάση. Μάχες σώμα με σώμα, στα ίσα! Όταν πέσει κάποιος στο έδαφος δεν κτυπάνε και η μάχη τελειώνει εκεί που θα παραδωθούν οι αντιπάλοι. Όλοι οι οπαδοί εκεί ακολουθούν αυτούς τους άγραφους νόμους και έτσι έχουν ένα «καθαρό αγώνα». Ένα αγώνα για τον Σεβασμό του αντιπάλου, για την πιο δυνατή φίρμα στην χώρα! Αυτός είναι ο «χουλιγκανισμός» στην Ρωσία, στην Ουκρανία, στην Πολωνία κλπ. Όντως έτσι έχουν τα πράγματα.

Εκτός από τον σεβασμό του αντιπάλου, δεν έχουμε τίποτα άλλο να απαιτήσουμε απ’ αυτόν. Σαν οπαδοί και σαν τα εξυλαστήρια θύματα μιας ξεπεσμένης κοινωνίας όπως αυτής που ζούμε, πρέπει να ξεχωρίσουμε τον εχθρό. Κι ο εχθρός δεν είναι σίγουρα ο οποιοσδήποτε οπαδός με τα χρώματα άλλης ομάδας, για να του πάρουμε το αίμα. Είναι τα στρατιωτάκια του συστήματος που μας πολεμάνε καθημερινά. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, διοικήσεις, μας ρίχνουν τα βρώμικα μιας κοινωνίας που μπάζει από παντού. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε όλους αυτούς να μας επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης μας και εν τέλει, να καταστρέφουν τον κόσμο μας. Μέσω των ΜΜΕ (μέσων μαζικής εξαπάτησης), μας δημιουργούν ένα ψεύτικο μίσος μεταξύ μας που μας οδηγεί σε κυριολεκτικό πόλεμο. Μας προβάλουν ως εγκληματίες και μας λασπολογούν συνέχεια. Κι εμείς αντί να αποδεικνύουμε το αντίθετο, πέφτουμε στην παγίδα τους και κάνουμε το παιχνίδι τους. Σπάμε αμάξια, βιτρίνες, κτυπάμε οικογενειάρχες γιατί φοράνε άλλα χρώματα, ακόμα και γυναικόπαιδα. Πιάνουμε στα χέρια μας πέτρες, μαχαίρια, ξύλα, ρόπαλα κλπ και επιτεθόμαστε σε άλλους οπαδούς. Γιατί το κάνουμε αυτό όμως; Ποιός είναι πραγματικά ο σκοπός μας τελικά;

Δεν είμαστε εχθροί με τον άλλο οπαδό, είμαστε αντίπαλοι. Αυτό πρέπει να χωνέψουμε. Δεν πολεμάμε από μίσος για αυτό απέναντι μας, αλλά από αγάπη για αυτό πίσω μας. Γουστάρουμε την αδρεναλίνη στα ύψη και ένα κόσμο διαφορετικό απ’ αυτόν τον σάπιο που ζούμε. Γι’ αυτό διαλέξαμε τα χρώματα μας και πέσαμε στη μάχη. Μια μάχη, που έχει να κάνει με τους αντίπαλους οπαδούς. Θέλουμε το σύνολο που ανήκουμε να είναι πρώτο στην υπόληψη των αντιπάλων μας. Αυτό δεν θα το καταφέρουμε όμως με το να τραυματίζουμε τον αντίπαλο μας με κάθε λογής αντικείμενα. Με αυτό τον τρόπο θα τον κάνουμε να μας μισήσει και να μας εκδικηθεί σίγουρα με το ίδιο νόμισμα. Ενώ με το να του αποδείξουμε σε ένα «καθαρό αγώνα» ότι είμαστε πιο δυνατοί απ’ αυτόν, θα τον κάνουμε να μας σεβαστεί!

Είναι καιρός να ξεφύγουμε από το πρότυπο οπαδισμού χωρών όπως της Ελλάδας και της Ιταλίας και να στραφούμε σε αυτό των ανατολικών χωρών της Ευρώπης. Εκτός από το γεγονός ότι σε αυτές τις χώρες χάθηκε η ουσία του οπαδισμού, δίνουν δικαιώματα να θεωρούνται οι οπαδοί ως εγκληματίες με τις πράξεις τους. Ας θυμηθούμε τις δολοφονίες πρώτα του Μιχάλη Φιλόπουλου με μαχαιρώματα και πιο πρόσφατα του οπαδού της Νάπολι, Τσίρο Εσπόζιτο από πυροβολισμούς οπαδών της Ρόμα. Μετά έχουμε παράπονο για τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει η κοινωνία και ειδικότερα η δικαιοσύνη. Πληροφοριακά, στην Ρωσία εάν συλληφθείς σε σκηνικό μεταξύ οπαδών, συνήθως πληρώνεις απλά ένα πρόστιμο των 20 ευρώ και είσαι ελεύθερος.

Με την συσπείρωση όλων των οπαδικών συνόλων στην Κύπρο και την καθολική αντίσταση απέναντι στον επερχόμενο τρομονόμο, μπήκαμε στο σωστό δρόμο. Η κάρτα οπαδού πέρα απ’ τα αρνητικά, μας χάρισε κάτι σπουδαίο: την αγνή οπαδική νοοτροπία! Σε μια εποχή που ο οπαδισμός στην Κύπρο κόντεψε να πάρει άλλες διαστάσεις, ήρθε αυτό το γεγονός να μας συνεφέρει. Από το καλοκαίρι του ’13 που κοντέψαμε να θρηνήσουμε θύματα στο φιλικό με τον απόλλωνα, πήγαμε στο καλοκαίρι του ’14 και στο φιλικό να συμβαδίζουμε σε κοινή πορεία, ένα μόλις χρόνο μετά!

Επιτέλους, κατονομάσαμε τον εχθρό και τον πολεμάμε πλέον μαζί. Συνειδητοποιήσαμε όλοι εμείς οι οπαδοί ανεξαρτήτου χρώματος ότι ο εχθρός είναι κοινός και δεν είναι σε καμία περίπτωση ο αντίπαλος οπαδός. Έκαναν οι ίδιοι τους το λάθος να μας ενώσουν. Ας γίνει αυτό το γεγονός λοιπόν η αρχή για ένα αγώνα Fair Play μεταξύ των οπαδών στην Κύπρο! Πετάξτε ό,τι κρατάτε στα χέρια σας και παίξτε ξύλο με τον αντίπαλο, για να κερδίσετε τον Σεβασμό του και μόνο!