Month: August 2013

ΟΦΚ Βελιγραδίου, η ιστορία των «ρομαντικών»

Το 1911 ιδρύεται με την ονομασία "Beogradski Sport Klub", ένα από τα πιο διακεκριμένα ποδοσφαιρικά σωματεία σε Σερβία αλλά και ολόκληρο το πρώην Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Η BSK είναι μάλιστα η ομάδα με τις μεγαλύτερες επιτυχίες στα εγχώρια πρωταθλήματα κατά την περίοδο 1923-1941. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 στην Ουρουγουάη, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Γιουγκοσλαβίας που μοιράστηκε την 3η θέση με τις ΗΠΑ (πρόκειται για την μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της Γιουγκοσλαβίας), αποτελείτο τα δύο τρίτα από παίχτες της BSK.

Μετά το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο κομμουνισμός άλλαξε τα πάντα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Η νέα κυβέρνηση όρισε ως το 1945 (απαρχή του κομμουνισμού) την αφετηρία του πρωταθλήματος και έτσι ό,τι προυπήρχε έπρεπε να διαγραφεί. Τον Δεκέμβριο του 1944 οι ομάδες με τα περισσότερα τρόπαια, η BSK και η SK 1913, δεν φέρουν πλέον την επίσημη ονομασία τους αλλά τα ψευδώνυμα "μπλε" και "κόκκινοι" και αγωνίζονται μόνο για τις φτωχές οικογένειες. Το 1945 δεν υπάρχουν πλέον με αυτά τα ονόματα και στις 5 Μαίου του ίδιου έτους, με διάταγμα του Υπουργείου Παιδείας και χωρίς καμία προειδοποίηση, καταργούνται τα δύο μεγάλα αυτά σωματεία! Όλα αυτά, με την επίσημη δικαιολογία ότι αγωνίστηκαν κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και βάση του Σοβιετικού μοντέλου, όλες οι ομάδες έπρεπε να είναι υπό την διαχείριση κομμουνιστικών κομμάτων, στρατού και αστυνομίας.

Οργανώνεται τότε το USAOS (Ενωμένη Σοσιαλιστική Αντιφασιστική Νεολαία Σερβίας) και ιδρύουν δύο νέα σωματεία, τον Ερυθρό Αστέρα (ομάδα της αστυνομίας) και την JA (Jugoslovenska Armija, Γιουγκοσλάβικος Στρατός) που αργότερα μετονομάστηκε σε CDJA Παρτιζάν. Ακολούθως παίρνουν με το έτσι θέλω το γήπεδο της BSK και το δίνουν στην Παρτιζάν (σημερινή έδρα) και το γήπεδο της SK Jugoslavija (πρώην SK 1913), στον Ερυθρό Αστέρα.

Η OFK Beograd, με την νέα της ονομασία πλέον, παρ' όλες τις δυσκολίες συνέχισε να γράφει ιστορία και το 1953 κατακτά το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας. Ακολουθούν άλλες τρεις φορές το 1955, 1962 και το 1966. Οι παίχτες της εκείνη την εποχή έπαιζαν ένα μοναδικό και όμορφο ποδόσφαιρο και τότε ήταν που τους έδωσαν το ψευδώνυμο «οι ρομαντικοί». Δεκαετία του '60 και αρχές δεκαετίας '70, ήταν χρονιές Ευρωπαϊκών διακρίσεων, με την OFK Beograd να έχει 8 συμμετοχές σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αποκορύφωμα τα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου το 1962-1963, όπου αποκλείστηκε από την Tottenham Hotspur, η οποία αργότερα στέφθηκε κυπελλούχος. Επίσης, το 1973 έπαιξε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Uefa απέναντι στην Twente.

Από το 1986 τα οικονομικά του συλλόγου ήταν πολύ άσχημα και η ομάδα δεν έπαιζε καθόλου καλά. Αποτέλεσμα ήταν να πέσει στην δεύτερη κατηγορία, όπου και παρέμεινε μέχρι και την τελευταία χρονιά, πριν διαλυθεί οριστικά η Γιουγκοσλαβία το 1992. Εξαιτίας αυτών των γεγονότων, η OFK Beograd έχασε τη μεγάλη μάζα του κόσμου της. Παράλληλα, δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να κρατήσει τους καλούς της παίχτες και έτσι όλα τα ταλέντα της ομάδας κάθε χρόνο, πήγαιναν σε άλλες ομάδες. Έτσι, παρέμεινε στην δεύτερη κατηγορία για 5 χρονιές. Το 1991 επέστρεψε στην πρώτη κατηγορία, όπου αγωνίζονταν όλες οι ομάδες από τις πρώην χώρες της Γιουγκοσλαβίας εκτός της Κροατίας και της Σλοβενίας. Κατάφερε να πάρει μια θέση που οδηγεί στο Κύπελλο Uefa, αλλά δεν έπαιξε ποτέ, λόγω των κυρώσεων που επέβαλε η Δύση εξαιτίας του πολέμου.

Με λίγα λόγια, η OFK Beograd (ή καλύτερα BSK για τους ρομαντικούς) είναι ίσως το πιο ιστορικό σωματείο στη Σερβία! Πέρασε πολέμους, ολόκληρες αλλαγές πολιτικών καθεστώτων, τεράστια οικονομικά προβλήματα αλλά παρ' όλα αυτά, παρέμεινε ζωντανό και συνεχίζει την ένδοξη πορεία του. Με το πέρας του καιρού και με τις τόσες δυσκολίες που συνάντησε, μπορεί να έχασε την αίγλη του, αλλά η ιστορία που έγραψε μέσα και έξω από τα γήπεδα δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ!

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ BSK! ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΤΙΚΩΝ!

Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε αυτούσιο από τους ULTRAS FAMAGUSTA

https://www.youtube.com/watch?v=UiGprTxCvQI&t=96s

Στο απόγειο της δόξας

Είμαι πιστός σε αυτό το σωματείο, για την Ιστορία που κουβαλά περισσότερο από έναν αιώνα τώρα. Μέσα σε αυτό το έμβλημα, βλέπω την βουβή Αμμόχωστο να με καρτερά και από πίσω το κλάμα της μαυροφορεμένης γιαγιάς μου. Η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ αντικατοπτρίζει το κρυφό εγώ μου σε αυτή την άθλια κοινωνία που με περιβάλλει. Γι’ αυτά και άλλα πολλά, επέλεξα να ακολουθήσω την ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ σαν οπαδός! Σε αυτό το σημείο, τονίζω το σαν οπαδός και όχι σαν φίλαθλος, γιατί αναγνωρίζω την βρωμιά που έχει γεμίσει το άθλημα αυτό και δεν πρόκειται ποτέ μου να το στηρίξω, πέρα απ’ το ρόλο μου σαν οπαδός της ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ.

Μετά λύπης μου όμως, έχω πειστεί πλέον ότι αυτό το σωματείο έχει καταντήσει πραγματικά ό,τι σιχαινόμουν στο ποδόσφαιρο. Η σαπίλα έχει φτάσει μέχρι πάνω και μας κάλυψε όλους. Ένα σωματείο που βρήκαν αέρα οι απατεώνες να διοικούν και να κάνουν ό,τι θέλουν. Όποιο λαμόγιο θελήσει έρχεται και μας κτυπά την πόρτα και μεις τον υποδεχόμαστε με ανοιχτές τις αγκάλες. Κάνει αυτό που έχει προσχεδιασμένο και μετά φεύγει μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Με γεμάτες τις τσέπες όμως πάντα! Πέντε χρόνια μόνο τώρα, τα παραδείγματα είναι πολλά και τρανταχτά. Πιάσαμε πάτο.

Εδώ φυσικά φταίμε εμείς, ο κόσμος, που κακά τα ψέματα είναι ανύπαρκτος. Γιατί πέρα από εκείνους τους λίγους τους «τρελούς», κανείς άλλος δεν ύψωσε ποτέ τη φωνή του σ’ όλους αυτούς τους φιλάργυρους που έφεραν την ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ μας στο σημείο που είναι σήμερα. Ένα μεγάλο σωματείο έχει ανάγκη από τον κόσμο του, όχι μόνο για την οικονομική στήριξη του, αλλά επίσης για μια ισχυρή φωνή, που θα το προστατεύει από την μπόχα του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Σαν μια ασπίδα που στέκεται εμπόδιο σε όλους αυτούς που θα θελήσουν να το εκμεταλλευτούν για προσωπικό τους όφελος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι κουστουμαρισμένοι κύριοι του ποδοσφαίρου θέλουν τους «θερμόαιμους οπαδούς» εκτός, γιατί δυστυχώς είναι οι μόνοι που φέρουν αντίσταση στα βρώμικα σχέδια τους στις μέρες μας.

Τα περιθώρια έχουν στενέψει. Δεν μας απομένει χρόνος για την σωτηρία, αν όντως αυτό επιθυμούμε. Χρονιά με τη χρονιά, το σωματείο πέφτει όλο και πιο χαμηλά. Αν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές, πολύ φοβάμαι ότι με τη νέα χρονιά θα αμαυρώσουμε την Ιστορία αυτού του συλλόγου με την τελειωτική καταστροφή που παραμονεύει. Δεν επιθυμώ να είμαστε εμείς μια γενιά που θα τα γκρεμίσει όλα. Αν έχουμε τον ελάχιστο σεβασμό προς τους ήρωες μας, πρέπει να φροντίσουμε να δημιουργηθεί ξανά μια ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ, που να είναι αντάξια της Ιστορίας της και όχι άλλη μια εταιρεία μοντέρνου ποδοσφαίρου.

Οφείλουμε να προστατεύουμε αυτό το σωματείο, όχι μόνο την δεδομένη χρονική στιγμή αλλά για το υπόλοιπο της ζωής μας. Η ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ χάρη στις θυσίες των προγόνων μας, κατάφερε να αντεπεξέλθει στα τόσα εμπόδια που συνάντησε στο πέρασμα των καιρών. Πόλεμος, κατοχή, προσφυγιά δεν κατάφεραν να λυγίσουν την περηφάνια μας, θα παραδοθούμε τώρα; Αν νιώθουμε λοιπόν άξιοι απόγονοι Αμμοχωστιανών, είναι καθήκον μας να κρατήσουμε αυτό το σωματείο ζωντανό. Η αποτυχία αποτελεί μια ατυχές επιλογή της ζωής πολλές φορές, αλλά η ανοχή και η ανευθυνότητα συνάμα, μεταφράζεται ως προδοσία στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε αυτούσιο από τους ULTRAS FAMAGUSTA